کد مطلب:140186 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
کیفیت وقوع ولادت آن حضرت
در روایت معتبر از حضرت ثامن الحجج علیه السلام آمده است:
چون حضرت امام حسین علیه السلام به دنیا آمد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به اسماء بنت عمیس فرمودند: فرزند مرا بیاور.
اسماء آن حضرت را در جامه ی سفیدی پیچیده محضر رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم آورد، حضرت او را گرفته و در دامن خود گذارده، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند در این هنگام جبرئیل نازل شد و عرض كرد:
حق تعالی تو را سلام میرساند و می فرماید:
چون علی علیه السلام نسبت به شما به منزله هارون نسبت به موسی است پس این طفل را به اسم پسر كوچك هارون كه «شبیر» است نام بگذار و معادل این نام به عربی لفظ «حسین» می باشد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم او را بوسید و گریست و فرمود:
مصیبت عظیمی در پیش تو است، خدا لعنت كند كشنده او را، آنگاه رو به اسماء نموده و فرمودند:
ای اسماء این خبر را به فاطمه نرسان.
و چون روز هفتم فرارسید حضرت به اسماء فرمودند:
فرزندم را بیاور.
اسماء آن طفل را به نزد حضرتش برد، پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم گوسفند سیاه و سفیدی را برای او عقیقه نموده، یك رانش را به قابله داد و سر آن حضرت را تراشید و به وزن موی سرش نقره تصدق نمود و گیاه خلوق كه گیاه خوشبوئی
است را به سرش مالید آنگاه او را در دامن خود گذارد و در حالی كه شدیدا می گریست فرمود:
ای اباعبدالله چقدر كشتن تو بر من گران و سخت است.
اسماء گفت: پدر و مادرم به فدایت، این چه خبری است كه هم روز اول فرمودی و هم امروز آن را تكرار می فرمائی؟!
حضرت فرمودند: ای اسماء گروهی كافر و ستمكار از بنی امیه فرزندم را خواهند كشت، خدا ایشان را از شفاعت من محروم نماید، او را مردی خواهد كشت كه در دین من رخنه نموده و به خداوند عظیم كافر خواهد شد، سپس فرمود:
خداوندا، از تو سؤال می كنم در حق این دو فرزندم آنچه را كه جناب ابراهیم علیه السلام در حق ذریه خود از تو درخواست نمود.
خداوندا، ایشان را دوست بدار و هر كس ایشان را دوست دارد نیز دوست بدار و لعنت كن هر كه ایشان را دشمن دارد.
ابن شهرآشوب روایت كرده كه هنگام ولادت حضرتش علیا مخدره حضرت فاطمه علیهاالسلام بیمار شده و شیر در سینه مباركش خشك گردید، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مرضعه ای طلبید ولی یافت نشد، پس خود آن جناب انگشت ابهام در دهان آن طفل نهاد و او انگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله را می مكید.
و برخی گفته اند حضرت زبان مباركشان را در دهان طفل می نهاد و او می مكید و خداوند متعال تا چهل شبانه روز رزق و غذای امام حسین علیه السلام را از زبان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او می رساند تا گوشت او از گوشت پیامبر روئید.
و به روایت مرحوم كلینی در كافی: امام صادق علیه السلام فرمودند:
حضرت امام حسین علیه السلام نه از فاطمه علیهاالسلام شیر خورده و نه از غیر آن مخدره بلكه حضرتش را خدمت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم می بردند و آن جناب انگشت ابهام
مبارك خود را در دهان او می گذارد و او آن را می مكید و این مكیدن برای دو و یا سه روز كافی بود و بدین ترتیب گوشت و خون حضرت امام حسین علیه السلام از گوشت و خون رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روئید و هیچ طفلی غیر از حضرت عیسی بن مریم علی نبینا و آله علیه و علیهم السلام و حضرت امام حسین علیه السلام شش ماهه از مادر متولد نشد كه بماند.
بیت عربی
لله مرتضع لم یرتضع ابدا
من تدی انثی و من طه مراضعه
امام حسین علیه السلام از خدا شیر خورد و هرگز از سینه زنی و از سینه حضرت فاطمه شیر تناول نفرمود:
قصه فطرس ملك و شفاء یافتنش
مرحوم ابن قولویه در كتاب كامل الزیارات كه از معتبرترین كتب شیعه محسوب می شود حدیثی را از حضرت امام صادق علیه السلام به این شرح نقل نموده [1] .
ابراهیم بن شعیب میثمی می گوید: شنیدم كه امام صادق علیه السلام فرمودند:
هنگامی كه حسین بن علی علیهماالسلام متولد شدند حق تعالی به جبرئیل امر فرمود در ضمن هزار فرشته دیگر به زمین فرود آید و از طرف خدا و خودش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تهنیت بگوید.
حضرت فرمودند:
محل فرود آمدن جبرئیل جزیره ای بود در میان دریائی و در آن جزیره فرشته ای بود بنام فطرس كه از حمله عرش محسوب می شد و حق تعالی او را بر انجام كاری مبعوث نمود و چون وی در بجا آوردن آن سستی نمود بالش شكسته شد و در آن جزیره افتاد و مدت ششصد سال خداوند را عبادت می كرد تا حضرت حسین بن علی علیهماالسلام متولد شدند بهر صورت فطرس به جبرئیل عرضه داشت:
اراده كجا داری؟
جبرئیل فرمود: خداوند متعال به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم نعمتی عنایت فرموده و من را برای گفتن تهنیت از جانب خودش و خودم به نزد آن جناب فرستاده اكنون محضر مبارك آن حضرت می روم.
فطرس عرضه داشت: ای جبرئیل من را با خودت ببر شاید حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای من دعاء فرماید:
امام صادق علیه السلام فرمودند:
جبرئیل فطرس را با خود برد و هنگامی كه به مكان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید فطرس را بیرون گذارد و خودش محضر مبارك آن جناب مشرف گردید و از ناحیه خدا و خود به حضرتش تهنیت گفت و سپس حال فطرس را گزارش داد.
حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای جبرئیل او را داخل كن.
جبرئیل او را داخل نمود، وی حال خود را برای آن جناب بازگو نمود.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم برایش دعاء نموده و فرمودند: بال شكسته خودت را به این مولود بكش و به جای خود برگرد.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
فطرس بال شكسته اش را به حضرت امام حسین علیه السلام كشید و سالم شد و به هوا پرواز نمود و گفت:
ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: این حتمی است كه امت شما عنقریب این مولود را خواهند كشت و در مقابل حقی كه این مولود بر من دارد ملتزم هستم هر زائری كه او را زیارت كند، زیارتش را به آن حضرت رسانده و هر سلام كننده ای كه به حضرتش سلام كند، سلامش را به محضرش ابلاغ نموده و هر كسی كه به جنابش تهنیت گوید آن را به حضورش عرضه نمایم، این بگفت و به آسمان پرواز كرد.
فهرست ترجمه حال حضرت امام حسین
اسم مبارك آن حضرت: نام مبارك آن حضرت حسین است كه مصغر حسن می باشد.
و گفته اند كه ابتداء امام حسن علیه السلام را حمزه و امام حسین علیه السلام را جعفر نام گذاردند و سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم این دو نام را به حسن و حسین مبدل فرمودند. نام دیگر آن جناب شبیر است بنام فرزند كوچك هارون.
چون حضرت امام حسین علیه السلام به دنیا آمد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به اسماء بنت عمیس فرمودند: فرزند مرا بیاور.
اسماء آن حضرت را در جامه ی سفیدی پیچیده محضر رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم آورد، حضرت او را گرفته و در دامن خود گذارده، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند در این هنگام جبرئیل نازل شد و عرض كرد:
حق تعالی تو را سلام میرساند و می فرماید:
چون علی علیه السلام نسبت به شما به منزله هارون نسبت به موسی است پس این طفل را به اسم پسر كوچك هارون كه «شبیر» است نام بگذار و معادل این نام به عربی لفظ «حسین» می باشد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم او را بوسید و گریست و فرمود:
مصیبت عظیمی در پیش تو است، خدا لعنت كند كشنده او را، آنگاه رو به اسماء نموده و فرمودند:
ای اسماء این خبر را به فاطمه نرسان.
و چون روز هفتم فرارسید حضرت به اسماء فرمودند:
فرزندم را بیاور.
اسماء آن طفل را به نزد حضرتش برد، پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم گوسفند سیاه و سفیدی را برای او عقیقه نموده، یك رانش را به قابله داد و سر آن حضرت را تراشید و به وزن موی سرش نقره تصدق نمود و گیاه خلوق كه گیاه خوشبوئی
است را به سرش مالید آنگاه او را در دامن خود گذارد و در حالی كه شدیدا می گریست فرمود:
ای اباعبدالله چقدر كشتن تو بر من گران و سخت است.
اسماء گفت: پدر و مادرم به فدایت، این چه خبری است كه هم روز اول فرمودی و هم امروز آن را تكرار می فرمائی؟!
حضرت فرمودند: ای اسماء گروهی كافر و ستمكار از بنی امیه فرزندم را خواهند كشت، خدا ایشان را از شفاعت من محروم نماید، او را مردی خواهد كشت كه در دین من رخنه نموده و به خداوند عظیم كافر خواهد شد، سپس فرمود:
خداوندا، از تو سؤال می كنم در حق این دو فرزندم آنچه را كه جناب ابراهیم علیه السلام در حق ذریه خود از تو درخواست نمود.
خداوندا، ایشان را دوست بدار و هر كس ایشان را دوست دارد نیز دوست بدار و لعنت كن هر كه ایشان را دشمن دارد.
ابن شهرآشوب روایت كرده كه هنگام ولادت حضرتش علیا مخدره حضرت فاطمه علیهاالسلام بیمار شده و شیر در سینه مباركش خشك گردید، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مرضعه ای طلبید ولی یافت نشد، پس خود آن جناب انگشت ابهام در دهان آن طفل نهاد و او انگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله را می مكید.
و برخی گفته اند حضرت زبان مباركشان را در دهان طفل می نهاد و او می مكید و خداوند متعال تا چهل شبانه روز رزق و غذای امام حسین علیه السلام را از زبان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به او می رساند تا گوشت او از گوشت پیامبر روئید.
و به روایت مرحوم كلینی در كافی: امام صادق علیه السلام فرمودند:
حضرت امام حسین علیه السلام نه از فاطمه علیهاالسلام شیر خورده و نه از غیر آن مخدره بلكه حضرتش را خدمت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم می بردند و آن جناب انگشت ابهام
مبارك خود را در دهان او می گذارد و او آن را می مكید و این مكیدن برای دو و یا سه روز كافی بود و بدین ترتیب گوشت و خون حضرت امام حسین علیه السلام از گوشت و خون رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روئید و هیچ طفلی غیر از حضرت عیسی بن مریم علی نبینا و آله علیه و علیهم السلام و حضرت امام حسین علیه السلام شش ماهه از مادر متولد نشد كه بماند.
بیت عربی
لله مرتضع لم یرتضع ابدا
من تدی انثی و من طه مراضعه
امام حسین علیه السلام از خدا شیر خورد و هرگز از سینه زنی و از سینه حضرت فاطمه شیر تناول نفرمود:
قصه فطرس ملك و شفاء یافتنش
مرحوم ابن قولویه در كتاب كامل الزیارات كه از معتبرترین كتب شیعه محسوب می شود حدیثی را از حضرت امام صادق علیه السلام به این شرح نقل نموده [1] .
ابراهیم بن شعیب میثمی می گوید: شنیدم كه امام صادق علیه السلام فرمودند:
هنگامی كه حسین بن علی علیهماالسلام متولد شدند حق تعالی به جبرئیل امر فرمود در ضمن هزار فرشته دیگر به زمین فرود آید و از طرف خدا و خودش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم تهنیت بگوید.
حضرت فرمودند:
محل فرود آمدن جبرئیل جزیره ای بود در میان دریائی و در آن جزیره فرشته ای بود بنام فطرس كه از حمله عرش محسوب می شد و حق تعالی او را بر انجام كاری مبعوث نمود و چون وی در بجا آوردن آن سستی نمود بالش شكسته شد و در آن جزیره افتاد و مدت ششصد سال خداوند را عبادت می كرد تا حضرت حسین بن علی علیهماالسلام متولد شدند بهر صورت فطرس به جبرئیل عرضه داشت:
اراده كجا داری؟
جبرئیل فرمود: خداوند متعال به حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم نعمتی عنایت فرموده و من را برای گفتن تهنیت از جانب خودش و خودم به نزد آن جناب فرستاده اكنون محضر مبارك آن حضرت می روم.
فطرس عرضه داشت: ای جبرئیل من را با خودت ببر شاید حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم برای من دعاء فرماید:
امام صادق علیه السلام فرمودند:
جبرئیل فطرس را با خود برد و هنگامی كه به مكان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم رسید فطرس را بیرون گذارد و خودش محضر مبارك آن جناب مشرف گردید و از ناحیه خدا و خود به حضرتش تهنیت گفت و سپس حال فطرس را گزارش داد.
حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: ای جبرئیل او را داخل كن.
جبرئیل او را داخل نمود، وی حال خود را برای آن جناب بازگو نمود.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم برایش دعاء نموده و فرمودند: بال شكسته خودت را به این مولود بكش و به جای خود برگرد.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
فطرس بال شكسته اش را به حضرت امام حسین علیه السلام كشید و سالم شد و به هوا پرواز نمود و گفت:
ای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: این حتمی است كه امت شما عنقریب این مولود را خواهند كشت و در مقابل حقی كه این مولود بر من دارد ملتزم هستم هر زائری كه او را زیارت كند، زیارتش را به آن حضرت رسانده و هر سلام كننده ای كه به حضرتش سلام كند، سلامش را به محضرش ابلاغ نموده و هر كسی كه به جنابش تهنیت گوید آن را به حضورش عرضه نمایم، این بگفت و به آسمان پرواز كرد.
فهرست ترجمه حال حضرت امام حسین
اسم مبارك آن حضرت: نام مبارك آن حضرت حسین است كه مصغر حسن می باشد.
و گفته اند كه ابتداء امام حسن علیه السلام را حمزه و امام حسین علیه السلام را جعفر نام گذاردند و سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم این دو نام را به حسن و حسین مبدل فرمودند. نام دیگر آن جناب شبیر است بنام فرزند كوچك هارون.
[1] ترجمه كامل الزيارات طبع پيام حق ص (203 و 204) .